Wyróżnić można dwa rodzaje poronień. Jest to poronienie samoistne oraz poronienie sztuczne. Pierwsze dotyczy utraty ciąży z przyczyn naturalnych do jej 22. tygodnia. Drugie dotyczy sztucznego (chirurgicznego) zakończenia ciąży. W przypadku poronienia samoistnego zaleca się wykonanie serii badań, które odpowiedzieć mogą na pytanie o jego przyczynę.
Histopatologia
Wyróżnić można różnego rodzaju badania po poronieniach. Wśród nich jest histopatologia. Jest to wstępna diagnostyka przeprowadzana po każdym poronieniu. Niestety często jednak badanie to nie pozwala na określenie konkretnej przyczyny poronienia. Badania pozwala jednak na ustalenie ciążowej choroby trofoblastycznej, która jest częstą przyczyną poronień.
Badania genetyczne płodu
Dziś badania po poronieniu to najczęściej badania genetyczne. Badanie to pozwala na potwierdzenie bądź wykluczenie występowania wad w chromosomach u płodu. Takie nieprawidłowości to najczęstsza przyczyna poronień samoistnych. Wykrycie nieprawidłowości w chromosomach daje bardzo duże szanse na donoszenie kolejnej ciąży i urodzenia zdrowego dziecka. Możliwe jest tu bowiem wprowadzenie skutecznego leczenia.
Badania immunologiczne i hormonalne
Jedną z częstych przyczyn poronienia są także choroby immunologiczne. Mowa tu choćby o zespole antyfosfolipidowym czy chorobie immunologicznej tarczycy. Pamiętać jednak trzeba, że immunologiczne badania po poronieniu muszą być wykonane do 6. tygodnia po utracie ciąży. Poza badaniami immunologicznymi zaleca się wykonanie testów hormonalnych. Są one znacząco pomocne w ustaleniu przyczyny poronienia. Po trzech miesiącach po utracie ciąży powinno się oznaczyć we krwi poziom hormonów płciowych. Zaleca się także sprawdzenie poziomu hormonów tarczycy. Testy wykonuje się w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń w wydzielaniu hormonów, które mogą być przyczyną poronienia.
Ocena anatomiczna
Przyczyną poronienia mogą być także wady anatomiczne. Warto zatem przeprowadzić badania po poronieniach także pod tym kątem. Wykonać należy przede wszystkim takie badania jak USG narządu rodnego, histeroskopię (wziernikowanie macicy) oraz histerosalpingografię. Wszystkie te badania pomogą ustalić, czy przyczyna poronienia nie leży właśnie w układzie anatomicznym.
